چرا گریچه ؟

وب‌سایت گریچه یک دایره المعارف و مرکز آموزش دیجیتال ماساژ از مبتدی تا حرفه‌ای می‌باشد. ماساژ از اولین و مهم‌ترین روش‌های درمانی در تمدن انسانی بوده که امروزه به‌عنوان یکی از رشته‌های جایگزین (آلترنیتیو) یا مکمل از آن نام‌برده می‌شود. این رشته نیز بمانند تحولات دیگر بشری در طول تاریخ دچار دگرگونی‌های مختلفی شده و در هر منطقه‌ای از دنیا نیز به یک نام شناخته می‌شود، همچنین دارای تکنیک‌های مشابه ای بوده است. در امپراتوری ایران هم از آن به‌عنوان یک روش درمانی مورداستفاده قرار می‌گرفته است اما در طی چند دهه‌ی قبل به دلیل ورود درمان‌های نوین پزشکی، در حال کم‌رنگ شدن بوده است. حال، با توجه به اینکه بیشتر سبک‌های ماساژ از حدود 40 سال پیش تاکنون ابداع یا اختراع‌شده‌اند و در این حوزه منابع بسیار اندکی به زبان فارسی موجود می‌باشد، وب‌سایت گریچه با جمع‌آوری اطلاعات و منابع مهم ماساژ و پیش‌نیازهای آن از مهم‌ترین و بروزترین مراکز آموزشی دنیا در بازه زمانی 12 ساله (از سال 1386 تا شروع به کار وب‌سایت ، 1397) با راه‌اندازی این وب‌سایت در نظر دارد مجموعه‌ای مستند و به‌روز از سبک‌ها و تکنیک‌های این رشته را در تمامی سبک‌ها (نزدیک به 300 روش) برای بالا بردن سطح اطلاعات و آگاهی فارسی‌زبانان و علاقه‌مندان به این رشته به جامعه علمی کشور معرفی کند. این وبگاه برای اولین بار سبکی نوین را در حوزه آموزش ماساژ و معرفی تمامی سبک‌های آن به همراه آشنایی با ساختارهای بدن انسان (آناتومی، فیزیولوژی، حرکات، آسیب‌ها، روش‌های درمانی و مقابله با صدمات و ...) با بیش از 10000 صفحه آموزشی در معرض دید علاقه‌مندان ماساژ قرار خواهد داد. امیدواریم تلاش‌هایمان همراه با همکاری و مساعدت شما مثمر ثمر واقع شود، تا این مجموعه بتواند به‌عنوان یک مرجع کامل فارسی جای خالی کمبودهای علمی و عملی این رشته را پر کند و با موفقیت روزافزون به راه خود ادامه دهد. باتشکر مؤسس وب‌سایت گریچه

اطلاعات تماس :

کانال هاورس

img

کانال هاورس

انگلیسی: Haversian canal
تشریح:

عبارت دستگاه هاورس مربوط به ترتیب ساختار‌های استوانه‌ای شکلی است که در استخوان‌های متراکم قرار دارند و استئون نامیده می‌شوند. این مقاله به شما برای درک ساختار و کارکرد این دستگاه کمک خواهد کرد.

دستگاه هاورس برگرفته از نام فیزیکدان انگلیسی کلاپتن هاورس است که به خاطر تحقیق اولیه درباره تجزیه و تحلیل ساختار میکروسکوپی استخوان‌ها و مفصل‌ها شناخته شده است. استئوبلاست‌ سلولی است که از چندین لایه از ماده ماتریس استخوان را ترشح می‌کند که استئوئید نامیده می‌شود. استئوئید متشکل از کلاژن و موکو‌پلی‌ساکارید است. بعد از تشکیل لایه‌های استئوئید، نمک‌های غیر ارگانیک در این لایه‌ها ته نشین می‌شوند و به این ترتیب استخوان را تشکیل می‌دهند. استئوبلاست‌ها سپس تبدیل به سلول‌های استخوانی بالغی می‌شوند که استئوسیت نامیده می‌شوند. استئوسیت‌ها در داخل ماتریس استخوان جای می‌گیرند و به حفظ ساختار استخوان کمک می‌کنند. استئوکلاست‌ها سلول‌هایی هستند که به تجزیه استخوان کمک می‌کنند که بعد از آن استئوبلاست‌ها به تشکیل استخوان کمک می‌کنند. این فرآیند به حفظ سطح کلسیم کمک می‌کند. استخوان متراکم و اسفنجی دو نوع استخوان در بدن انسان هستند. استخوان متراکم 80 درصد استخوان‌های بدن را تشکیل می‌دهد و نوع دوم 20 درصد باقی مانده را به خود اختصاص می‌دهد. استخوان‌های متراکم قسمت خارجی سخت استخوان‌ها را تشکیل می‌دهند درحالی‌که استخوان‌های اسفنجی چندین منفذ دارند که با اعصاب و رگ‌های خونی پر شده‌اند. تنها استخوان‌های متراکم دارای استئون به عنوان واحد ساختاری پایه خود هستند; استخوان‌های اسفنجی فاقد استئون هستند. به استثناء استخوان‌های کاسه زانو، مچ و قوزک پا بقیه استخوان‌های پا استخوان‌های بلند هستند. آن‌ها استخوان‌های بلند نامیده می‌شوند چون طول آن‌ها از عرض آن‌ها بیشتر است. آن‌ها از یک محور و دو انتها تشکیل شده‌اند.

استخوان‌های بلند از قسمت‌های زیر تشکیل شده‌اند:
- دیافیز
-اپیفیز
-اپیفیزال/صفحه رشد
-خط اپیفیزال
-پریوستئوم
-اندوستئوم

دیافیز قسمتی است که محور طولی استخوان را شکل می‌دهد و اپیفیز مربوط به قسمت انتهای استخوان است. قسمت‌های انتهای استخوان با لایه نازکی از استخوان متراکم پوشانده شده‌اند. قسمت‌های انتهای استخوان عریض‌تر از محور استخوان هستند. در محل اتصال دیافیز و اپیفیز غضروف هیالن قرار دارد. با ادامه رشد، غضروف کلسیفیه می‌شود تا بافت استخوان جدیدی تشکیل دهد. این ترتیب اجازه می‌دهد استخوان‌ها طولانی‌تر شوند. پریوستئوم غشای رشته‌دار دو لایه بافتی متصل کننده است که سطح بیرونی استخوان را پوشش می‌دهد. حفره‌های مدولا درونی استخوان‌های بلند توسط بافت متصل کننده‌ای که اندوستئوم نامیده می‌شود پوشانده شده‌اند. آن کانا‌ل‌هایی که از استخوان متراکم عبور می‌کنند را پوشش می‌دهد.
باید اشاره کرد که استئوسیت‌ها سلول‌های زنده هستند. به همین خاطر است که آن‌ها به مواد مغذی نیاز دارند. استئون شامل چندین کانال است که دفع مواد زائد و همچنین تأمین مواد مغذی را تسهیل می‌کنند. این کانال‌ها همچنین به متصل ماندن سلول‌ها کمک می‌کنند؛ بنابراین، کارکرد اصلی این دستگاه تسهیل تأمین اکسیژن و همچنین مواد مغذی به سلول‌های استخوانی است. کانال مرکزی مسئول تأمین عصبی و همچنین تأمین عرقی به استخوان است.

دستگاه هاورس:
کانال‌های هاورس در مرکز واقع شده‌اند. رگ‌های خونی کوچکی که در کانال مرکزی قرار دارند کارکرد تأمین خون به استئوسیت‌ها را انجام می‌دهند. کانال مرکزی همچنین حاوی رشته‌های عصبی است. این کانال‌ها توسط کانال‌های ولکمن به همدیگر متصل می‌شوند که رگ‌های عرضی هستند که عمود بر محور بلند قرار دارند. کانال‌های ولکمن همچنین رگ‌های خونی موجود در کانال‌های هاورس مرکزی را به پریوستئوم متصل می‌کنند. کانال هاورس توسط ساختارهای زیر احاطه شده است:
تیغه‌های استخوانی حلقه‌های متحدالمرکز ماتریس استخوان هستند. نمک‌های معدنی و رشته‌های کلاژن سبب استحکام ماتریس می‌شوند. رشته‌های کلاژن در تیغه‌های استخوانی در استئون در حالت موازی با یکدیگر قرار دارند. این ترتیب نیز سبب استحکام استئون می‌شود. وجود نمک‌های معدنی مانند کلسیم و فسفات‌ها در ماتریس است که استخوان را سخت می‌کند درحالی‌که رشته‌های کلاژن به ماتریس استحکام می‌بخشند.
• بین تیغه‌های استخوانی فضاهای کوچکی وجود دارند. استئوسیت‌ها بین این فضاهای کوچک قرار دارند.
• کانال‌های ریزی وجود دارند که مواد مغذی به استئوسیت‌ها از طریق این کانال‌ها تأمین می‌شوند. مواد زائد نیز از طریق همین کانال‌ها استئوسیت‌ها را ترک می‌کنند.
• باقی مانده‌ تیغه‌های استخوانی متحدالمرکز قبلی را می‌توان بین استئون‌ها پیدا کرد.
در پایان، دستگاه هاورس یا استئون‌ها نقش حیاتی ایفا می‌کنند چون تأمین خون اکسیژن‌دار و مواد مغذی به استخوان‌ها را تسهیل می‌کنند. به‌علاوه شبکه کانالی نیز عبور مواد بین رگ‌های خونی و سلول‌های استخوانی را تسهیل می‌کند.

و بیشتر:
در مرکز دوایر متحدالمرکز تیغه‌ای شکل به نام لاملا (Lamella)، کانال توخالی وجود دارد که حاوی عروق و اعصاب است. به این کانال یا مجرا کانال هاورس (Haversian canal) می‌گویند. یک مجرای هاورس و ۶–۵ تیغه استخوانی دایره‌ای که دور آن را گرفته‌اند یک ساختمان ظریف را درست می‌کند که به آن سیستم هاورس (Haversian system) می‌گویند.
عروقی که در کانال هاورس سیر می‌کنند وظیفه تغذیه سلول‌های استخوانی یا استئوسیت‌ها را به عهده دارند. هر سلول استخوانی در یک محفظه کوچک به نام لاکونا (Lacuna) قرار دارد. لاکوناها از طریق مجاری باریکی به کانال هاورسی متصل هستند و از آن طریق اکسیژن و مواد غذایی را به استئوسیت‌ها می‌رسانند. فاصله لاکوناها تا کانال هاورس از یک دهم میلی‌متر کمتر است. در بافت اسفنجی تیغه های استخوانی نامنظم هستند. و کانال و سیستم هاورس وجود ندارد.
در استخوان‌های کورتیکال (Cortical bone) سیستم‌های هاورسی به‌صورت متراکم و فشرده‌ای در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. این استخوان‌ها بسیار سخت و محکم هستند و در تصویر رادیولوژی به رنگ سفیدتری دیده می‌شوند.
استخوان متراکم با چشم معمولی و غیر مسلح، به‌صورت متراکم و بی‌شکل دیده می‌شود و لایه خارجی استخوان را تشکیل می‌دهد. موقعی که استخوان متراکم زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرد، واحدهایی با آرایش منظم مشاهده می‌شوند که سیستم هاورس نام دارد.

سیستم هاورس از قسمت‌های ریز تشکیل شده‌است:
- یک حفره مرکزی (مجرای هاورس) که محتوی اعصاب و عروق است.
- دایره‌های هم‌مرکز استخوانی (لاملا) که حفره مرکزی را احاطه کرده‌اند.
- لاکونا به فضاهای بین لاملا که محتوی سلول‌های استخوانی هستند گفته می‌شود.
- کانالیکولها، مجاری باریکی هستند که لاملا عبور کرده و به لاکوما وصل می‌شوند. از میان همین مجاری است که مواد غذایی به‌وسیله رگ‌ها به داخل مجرای هاورس پخش می‌شوند.
مابین سیستم‌های هاورس مجاور، لاملاهای دیگر به نام لاملاهای میان بافتی وجود دارند؛ و دورتادور محل استخوان توسط لاملاهای دیگری به نام لاملاهای محیطی احاطه شده است. مجاری هاورس مجاور هم به‌وسیله مجاری عرضی باریکه (مجاری ولکمن Volkmann's canal) به یکدیگر متصل می‌شوند و از میان همین مجاری است که رگ‌ها از یک سیستم هاورس به سیستم دیگر راه می‌یابند. گرچه استخوان متراکم با چشم معمولی بی‌شکل به نظر می‌آید، ولی می‌توان فضاهایی را در آن مشاهده کرد که تفاوت عمده میان استخوان متراکم و اسفنجی در اندازه همین فضاهاست.

 

منابع:

www.gricheh.com
wikipedia
Anatomy book

راسخون

 

با نظرتان ما در ارائه مطالب قوی تر یاری کنید
ثبت