وبسایت گریچه یک دایره المعارف و مرکز آموزش دیجیتال ماساژ از مبتدی تا حرفهای میباشد. ماساژ از اولین و مهمترین روشهای درمانی در تمدن انسانی بوده که امروزه بهعنوان یکی از رشتههای جایگزین (آلترنیتیو) یا مکمل از آن نامبرده میشود. این رشته نیز بمانند تحولات دیگر بشری در طول تاریخ دچار دگرگونیهای مختلفی شده و در هر منطقهای از دنیا نیز به یک نام شناخته میشود، همچنین دارای تکنیکهای مشابه ای بوده است. در امپراتوری ایران هم از آن بهعنوان یک روش درمانی مورداستفاده قرار میگرفته است اما در طی چند دههی قبل به دلیل ورود درمانهای نوین پزشکی، در حال کمرنگ شدن بوده است. حال، با توجه به اینکه بیشتر سبکهای ماساژ از حدود 40 سال پیش تاکنون ابداع یا اختراعشدهاند و در این حوزه منابع بسیار اندکی به زبان فارسی موجود میباشد، وبسایت گریچه با جمعآوری اطلاعات و منابع مهم ماساژ و پیشنیازهای آن از مهمترین و بروزترین مراکز آموزشی دنیا در بازه زمانی 12 ساله (از سال 1386 تا شروع به کار وبسایت ، 1397) با راهاندازی این وبسایت در نظر دارد مجموعهای مستند و بهروز از سبکها و تکنیکهای این رشته را در تمامی سبکها (نزدیک به 300 روش) برای بالا بردن سطح اطلاعات و آگاهی فارسیزبانان و علاقهمندان به این رشته به جامعه علمی کشور معرفی کند. این وبگاه برای اولین بار سبکی نوین را در حوزه آموزش ماساژ و معرفی تمامی سبکهای آن به همراه آشنایی با ساختارهای بدن انسان (آناتومی، فیزیولوژی، حرکات، آسیبها، روشهای درمانی و مقابله با صدمات و ...) با بیش از 10000 صفحه آموزشی در معرض دید علاقهمندان ماساژ قرار خواهد داد. امیدواریم تلاشهایمان همراه با همکاری و مساعدت شما مثمر ثمر واقع شود، تا این مجموعه بتواند بهعنوان یک مرجع کامل فارسی جای خالی کمبودهای علمی و عملی این رشته را پر کند و با موفقیت روزافزون به راه خود ادامه دهد. باتشکر مؤسس وبسایت گریچه
منیسک خارجی
انگلیسی: lateral meniscus or external semilunar fibrocartilage
تشریح:
همانند منیسک داخلی در زانو، یک ساختمان لیفی غضروفی (Fibroocartilage) است که در طرف خارج مفصل زانو، بالای لقمه یا کوندیل درشتنی قرار میگیرد و باعث تطابق سطح مفصلی طبق درشتنی با سطح مفصلی استخوان ران در طرف خارج زانو میگردد. برخلاف منیسک داخلی که به شکل C انگلیسی است، منیسک خارجی به شکل O انگلیسی بوده و نسبت به منیسک داخلی تحرک بیشتری دارد. اتصالات کمتر منیسک خارجی به عناصر مفصل زانو، باعث تحرک بیشتر و در نتیجه آسیب کمتر آن در مقایسه با منیسک داخلی میگردد.
منیسک خارجی نسبت به منیسک داخلی، اهمیت بیشتری از نظر انتقال نیرو به عناصر اطراف مفصل دارد. انتقال نیروها از طرف منیسکها بهخصوص منیسک خارجی، یک عامل مهم جهت کنترل فشارهای اعمال شده از ناحیه استخوان ران به مفصل بوده و در نتیجه باعث حفظ و نگهداری غضروفهای زانو میگردد. منیسک داخلی، بیشتر در ثبات و پایداری مفصل نقش دارد. برداشتن منیسک خارجی منجر به اعمال نیروهای شدید به غضروفهای مفصلی میگردد. تخریب غضروفهای مفصل، عامل آرتروز زود هنگام (آرتروز زانو) در مفصل است.
آناتومی منیسک خارجی:
منیسک خارجی برخلاف منیسک داخلی، به کپسول مفصلی اتصال ندارد و اتصالات آن به گونهای است که در نهایت از تحرک بیشتری نسبت به منیسک داخلی برخوردار بوده و به همین دلیل به هنگام اعمال فشارهای غیرطبیعی به مفصل، کمتر دچار ضایعه میگردد.
اتصالات منیسک خارجی:
اتصالات منیسک خارجی در مفصل زانو عبارتاند از:
- اتصال به استخوان کشکک از طریق دو رباط بنامهای رباط کشککی درشتنی (لیگامان پاتلوتیبیال) و رباط کشککی منیسک (لیگامان پاتلومنیسکال)
- اتصال به لقمه (کوندیل) های استخوان درشتنی از طریق رباط شعاعی (لیگامان کروناری)
- اتصال به رباط متقاطع جلویی (ACL)
- اتصال شاخ جلویی منیسکهای داخلی و خارجی به یکدیگر بهواسطه رباط عرضی
- اتصال به عضله پوپلیتئوس
- اتصال به رباط متقاطع پشتی (PCL)
- اتصال به دو رباط دیگر بنامهای منیسک فمورال جلویی و رباط منیسک فمورال پشتی
نقش و عملکرد منیسکهای زانو:
مهمترین وظایف منیسکها در مفصل زانو عبارتاند از:
- باعث افزایش ثبات و پایداری مفصل میگردند.
- منیسکها جذبکننده نیروها بوده و در نتیجه از فشارهای اضافی به مفصل و عناصر اطراف آن میکاهند.
- منیسکها در تغذیه غضروفهای استخوان ران و درشتنی در ناحیه مفصل زانو مشارکت میکنند. در حقیقت همانند یک اسفنج آغشته به مایع، عامل انتقال مایع سینوویال بر روی غضروفها هستند.
- افزایش تطابق در سطوح مفصلی از طریق عمیقتر کردن سطوح فوقانی درشتنی در دو ناحیه مفصلی داخلی و خارجی.
- باعث کاهش میزان اصطکاک در سطوح مفصلی انتهای فوقانی درشتنی با انتهای تحتانی ران (مفصل تیبیوفمورال) میگردند.
- منیسکها از گیرکردن سینوویوم میان لقمه (Condyle) های درشتنی و ران جلوگیری میکنند.
- سطح کوندیلهای ران گرد و مدور است ولی سطح بالایی پلاتوی تیبا مقعر نیست. در واقع مانند این است که یک توپ بر روی یک سطح صاف قرار گرفتهاست. مفصل زانو مانند مفصل ران پایداری استخوانی ندارد چون دو سطح استخوانی که مقابل یکدیگر هستند مقعر و محدب نیستند. در نتیجه این دو سطح کاملاً بر روی یکدیگر قرار نگرفته و نیروهای وارده به مفصل نمیتواند در تمام سطح کندیل و پلاتو پخش شود.
- منیسکها با پر کردن فضای خالی بین کندیل و پلاتو موجب میشوند تا در عمل سطح بالایی پلاتو مقعر شده و تماس کامل و یکنواختی با کندیل ران داشته باشد و در نتیجه نیروهای وزن بهطور متعادل و یکنواخت بین کندیل و پلاتو توزیع شوند.
آسیب منیسک خارجی:
در بسیاری از منابع، بر این مسئله اتفاق نظر وجود دارد که بهطورکلی، پارگی منیسک خارجی کمتر از پارگی منیسک داخلی رخ میدهد. دو عامل مهمی که در ارتباط با تحرک بیشتر منیسک خارجی و در نتیجه آسیب کمتر آن مطرح میکنند عبارتاند از:
- اتصالات کمتر منیسک خارجی نسبت به منیسک داخلی
- بالاتر بودن لقمه (کوندیل) خارجی استخوان ران نسبت به لقمه داخلی آن
اگرچه در گذشته، میزان پارگی منیسک داخلی نیز خیلی بیشتر از منیسک خارجی مطرح گردیده است و هنوز هم ممکن است چنین باوری نیز وجود داشته باشد، اما امروزه با گسترش آرتروسکوپی جهت تشخیص و درمان مشکلات زانو، باور گذشته تغییر کرده است. پس از رواج آرتروسکوپی و مطالعه بیشتر روی آمارها دیده میشود که آمار پارگی منیسک خارجی نزدیک به پارگی منیسک داخلی است و این کمی علائم بیمار است که وی را وادار به جراحی نمیکند. در حقیقت پس از آسیب منیسک خارجی، بیمار علائم کمتری از نظر شدت درد و میزان قفل شدگی زانو گزارش میدهد.
انواع پارگی منیسکها:
پارگی منیسکها میتواند بهصورت ذیل رخ دهد:
- پارگی طولی
- پارگی افقی یا عرضی
- پارگی مایل
- پارگی شعاعی
- ترکیبی از پارگیهای فوق
علائم آسیب منیسکها:
مهمترین علائم ضایعه منیسکها شامل:
- درد
- تورم
- حساسیت به لمس (بیشتر در امتداد خط مفصلی)
- ممکن است قفل شدن مفصل زانو اتفاق افتد.
- احتمال خالی کردن مفصل زانو وجود دارد.
- ضعف و آتروفی عضله چهارسر ران پس از چند هفته از زمان ضایعه
روشهای تشخیص:
مهمترین روشهای تشخیص ضایعه منیسک عبارتاند از:
- تستهای کلینیکی
- ام آر آی
- آرتروگرافی
- اسکن استخوان
- آرتروسکوپی
درمان ضایعه منیسک خارجی:
درمان ضایعات منیسک، با توجه به شدت علائم و میزان آسیب، بدون جراحی یا جراحی است.
درمان بدون جراحی:
اگر علائم بیمار خفیف باشد و فرد دچار قفلشدگی یا تورم مکرر نگردد، معمولاً نیازی به جراحی نیست. در این موارد، کنترل فعالیتهای روزمره، پرهیز از حرکات جهشی و بهخصوص چرخشی در جهت بهبودی بیمار مؤثر است. در روش غیرجراحی، فیزیوتراپی با هدف کاهش درد، کاهش تورم و تقویت ماهیچهها بهصورت تدریجی کمککننده است.
درمان با جراحی:
زمانی که علائم بیمار شدید باشد، بهنحویکه فعالیتهای روزمرهاش دچار اختلال گردد، به جراحی نیاز است. درد و تورم شدید، قفلشدگی مکرر که عموماً ضعف و آتروفی عضله چهارسر ران را به دنبال دارد، لزوم دخالت جراحی را مطرح میکند.
در طی جراحی هرچه بیشتر باید منیسک را حفظ نمود، زیرا برداشتن منیسک بهطور کامل، معمولاً طی ۵ سال باعث آرتروز پیشرفته در زانو میشود و حتی باید گفت که ۶ ماه پس از برداشتن منیسک، اولین علائم آرتروز در رادیوگرافی دیده میشود. جراحی ممکن است بهصورت باز یا از طریق آرتروسکوپ انجام گردد. در هر دو روش جراحی منیسک (جراحی باز یا جراحی آرتروسکوپی) دو شیوه معمول عبارتاند از:
- خارج کردن نسبی منیسک (منیسکوتومی پارشیال)
- ترمیم منیسک
www.gricheh.com
wikipedia
Anatomy book
0 نظر