وبسایت گریچه یک دایره المعارف و مرکز آموزش دیجیتال ماساژ از مبتدی تا حرفهای میباشد. ماساژ از اولین و مهمترین روشهای درمانی در تمدن انسانی بوده که امروزه بهعنوان یکی از رشتههای جایگزین (آلترنیتیو) یا مکمل از آن نامبرده میشود. این رشته نیز بمانند تحولات دیگر بشری در طول تاریخ دچار دگرگونیهای مختلفی شده و در هر منطقهای از دنیا نیز به یک نام شناخته میشود، همچنین دارای تکنیکهای مشابه ای بوده است. در امپراتوری ایران هم از آن بهعنوان یک روش درمانی مورداستفاده قرار میگرفته است اما در طی چند دههی قبل به دلیل ورود درمانهای نوین پزشکی، در حال کمرنگ شدن بوده است. حال، با توجه به اینکه بیشتر سبکهای ماساژ از حدود 40 سال پیش تاکنون ابداع یا اختراعشدهاند و در این حوزه منابع بسیار اندکی به زبان فارسی موجود میباشد، وبسایت گریچه با جمعآوری اطلاعات و منابع مهم ماساژ و پیشنیازهای آن از مهمترین و بروزترین مراکز آموزشی دنیا در بازه زمانی 12 ساله (از سال 1386 تا شروع به کار وبسایت ، 1397) با راهاندازی این وبسایت در نظر دارد مجموعهای مستند و بهروز از سبکها و تکنیکهای این رشته را در تمامی سبکها (نزدیک به 300 روش) برای بالا بردن سطح اطلاعات و آگاهی فارسیزبانان و علاقهمندان به این رشته به جامعه علمی کشور معرفی کند. این وبگاه برای اولین بار سبکی نوین را در حوزه آموزش ماساژ و معرفی تمامی سبکهای آن به همراه آشنایی با ساختارهای بدن انسان (آناتومی، فیزیولوژی، حرکات، آسیبها، روشهای درمانی و مقابله با صدمات و ...) با بیش از 10000 صفحه آموزشی در معرض دید علاقهمندان ماساژ قرار خواهد داد. امیدواریم تلاشهایمان همراه با همکاری و مساعدت شما مثمر ثمر واقع شود، تا این مجموعه بتواند بهعنوان یک مرجع کامل فارسی جای خالی کمبودهای علمی و عملی این رشته را پر کند و با موفقیت روزافزون به راه خود ادامه دهد. باتشکر مؤسس وبسایت گریچه
منیسک داخلی
انگلیسی: Medial meniscus
تشریح:
یک ساختمان غضروفی رشتهای (فیبروکارتیلاژ) محکمی است که در سمت داخل زانو، بالای لقمه (کوندیل) استخوان درشتنی (تیبیا) قرار داشته و باعث تطابق سطح مفصلی طبق درشتنی (پلاتوی تیبیا) با سطح مفصلی استخوان ران در سمت داخل زانو میگردد. علاوه بر منیسک داخلی، یک منیسک در خارج زانو به نام منیسک خارجی نیز وجود داشته که عامل تطابق سطح مفصلی در سمت خارج زانو است. منیسک داخلی به شکل C انگلیسی است که با عمیقتر کردن سطح مفصلی درشتنی در سمت داخل زانو، باعث تطابق بیشتر این قسمت از درشتنی با لقمه داخلی استخوان ران میگردد.
بخش محیطی منیسکها حاوی عروق خونی بوده که از طریق کپسول مفصلی و سینوویوم صورت میگیرد. این نواحی به هنگام آسیب قدرت ترمیم دارند. پارگیهای بخش محیطی، همارتروز (تجمع خون در مفصل) را به همراه دارد. تغذیه خونی بخش مرکزی منیسک بهوسیله غشای سینوویال و انتقال مواد از قسمت محیطی به بخش مرکزی صورت میگیرد. منیسک داخلی بیشتر در پایداری و ثبات مفصل زانو نقش دارد و این در حالی است که اهمیت اصلی منیسک خارجی را در انتقال نیرو میدانند. در صورت پارگی رباط متقاطع جلویی (ACL) و عدم درمان آن به هر دلیلی، برداشتن منیسک داخلی آسیب دیده، به میزان زیادی بیثباتی مفصل زانو را تشدید میکند.
کالبدشناسی منیسک داخلی:
منیسکها در مقطع، مثلثی شکل بوده و در حاشیهها ضخیمتر هستند. منیسک داخلی، اتصالات محکمتری نسبت به منیسک خارجی داشته، بنابراین از تحرک کمتری برخوردار است. این منیسک به علت تحرک کمتر در ناحیه مفصلی، مستعد آسیب بیشتری در مقایسه با منیسک خارجی است.
اتصالات منیسک داخلی:
مهمترین اتصالات منیسک داخلی شامل موارد ذیل است:
اتصال به رباط متقاطع جلویی (ACL)
- اتصال به رباط طرفی داخلی (MCL)
- اتصال شاخ جلویی (قدامی) دو منیسک به یکدیگر توسط رباط عرضی زانو
- اتصال به لقمه درشتنی از طریق رباط شعاعی (لیگامان کروناری)
- اتصال به استخوان کشکک از طریق دو رباط به نامهای رباط کشککی درشتنی (لیگامان پاتلوتیبیال) و رباط کشککی منیسک (لیگامان پاتلومنیسکال)
- اتصال به عضله نیم غشائی (سمی ممبرانوسوس)
- منیسک داخلی در تمامی طولش در حاشیهها به جزء شاخهای جلویی و پشتی، به کپسول مفصلی چسبندگی دارد. این اتصال توسط دو رباط شعاعی (کروناری) و رباط کپسولی منیسک رانی صورت میگیرد.
نقش و عملکرد منیسکهای زانو:
مهمترین وظایف منیسکها در مفصل زانو عبارتاند از:
- باعث افزایش ثبات و پایداری مفصل میگردند.
- منیسکها جذبکننده نیروها بوده و در نتیجه از فشارهای اضافی به مفصل و عناصر اطراف آن میکاهند.
- منیسکها در تغذیه غضروفهای استخوان ران و درشتنی در ناحیه مفصل زانو مشارکت میکنند. در حقیقت همانند یک اسفنج آغشته به مایع، عامل انتقال مایع سینوویال بر روی غضروفها هستند.
- افزایش تطابق در سطوح مفصلی از طریق عمیقتر کردن سطوح فوقانی درشتنی در دو ناحیه مفصلی داخلی و خارجی.
- باعث کاهش میزان اصطکاک در سطوح مفصلی انتهای فوقانی درشتنی با انتهای تحتانی ران (مفصل تیبیوفمورال) میگردند.
- منیسکها از گیرکردن سینوویوم میان لقمه (Condyle) های درشتنی و ران جلوگیری میکنند.
آسیب منیسک داخلی:
به هنگام حرکات زانو، منیسکها نیز بهواسطه اتصالات بسیاری که به بخشهای دیگر دارند، به جلو و عقب حرکت میکنند و این نیروها که همراه با فشارهای عمودی است، در حقیقت باعث پیچ و تاب خوردن منیسکها میگردند. اگر نیروهای اعمال شده بهگونهای باشد که منیسکها نتوانند حرکت مناسبی را انجام دهند، میان لقمههای استخوان ران و درشتنی گیرافتاده و دچار آسیب میشوند. اگر خم و راست نمودن زانو همراه با چرخش توأم شود، مثلاً زانوی ورزشکاری که در حالت چرخش است بهیکباره صاف شود، پارگی منیسک ایجاد میگردد. بسیاری از ضایعات منیسک داخلی ناشی از چرخش داخلی ناگهانی و نیرومند ران، همراه با خمیدگی نسبی زانو و قرارگیری محکم پا روی زمین است. گاهی پارگی منیسک داخلی، پارگی رباطهای دیگر زانو را نیز به دنبال دارد. خم بودن زانو در حالت ایستاده و چرخش خارجی که با نیروی والگوس (در حالت دور بودن ساق پا) توأم میگردد، ممکن است علاوه بر پارگی منیسک داخلی، پارگی رباطهای طرفی داخلی (MCL) و متقاطع جلویی (ACL) را ایجاد کند.
انواع پارگی منیسکها:
پارگی منیسکها میتواند بهصورت زیر رخ دهد:
- پارگی طولی که شیوع بیشتری دارد.
- پارگی عرضی (افقی)
- پارگی مایل
- پارگی شعاعی
- پارگیهای ترکیبی
علائم آسیب:
علائم ضایعه منیسک ممکن است در پیوند با موارد زیر باشد:
- وجود درد که بسیاری از بیماران از آن شاکی هستند.
- تورم که بیشتر در موارد حاد دیده میشود. معمولاً ضایعات حاد، تورم بیشتری نیز ایجاد میکنند.
- حساسیت به لمس که بیشتر در امتداد خط مفصلی است.
- احتمال قفل شدن مفصل زانو
- احتمال خالی کردن مفصل
- در صورت عدم درمان مناسب یا زمانی که آسیب طولانی میشود، ضعف و آتروفی عضله چهارسر ران ایجاد میگردد.
روشهای تشخیص:
- تستهای بالینی (تست مک موری و آپلی)
- آرتروگرافی
- اسکن استخوان (Bone scan)
- امآرآی (MRI)
- آرتروسکوپی
- آرتروگرافی، ام آر آی و آرتروسکوپی از دقت بالایی جهت تشخیص آسیب منیسکها برخوردار هستند.
درمان ضایعه منیسک داخلی:
درمان ضایعات منیسک، با توجه به شدت علائم و میزان آسیب، بدون جراحی یا جراحی است.
درمان بدون جراحی:
اگر علائم بیمار خفیف باشد و فرد دچار قفلشدگی یا تورم مکرر نگردد، معمولاً نیازی به جراحی نیست. در این موارد، کنترل فعالیتهای روزمره، پرهیز از حرکات جهشی و بهخصوص چرخشی در جهت بهبودی بیمار مؤثر است. در روش غیرجراحی، فیزیوتراپی با هدف کاهش درد، کاهش تورم و تقویت ماهیچهها بهصورت تدریجی کمککننده است.
درمان با جراحی:
زمانی که علائم بیمار شدید باشد، بهنحویکه فعالیتهای روزمرهاش دچار اختلال گردد، به جراحی نیاز است. درد و تورم شدید، قفلشدگی مکرر که عموماً ضعف و آتروفی عضله چهارسر ران را به دنبال دارد، لزوم دخالت جراحی را مطرح میکند. در طی جراحی هرچه بیشتر باید منیسک را حفظ نمود، زیرا برداشتن منیسک بهطور کامل، معمولاً طی ۵ سال باعث آرتروز پیشرفته در زانو میشود و حتی باید گفت که ۶ ماه پس از برداشتن منیسک، اولین علائم آرتروز در رادیوگرافی دیده میشود. جراحی ممکن است بهصورت باز یا از طریق آرتروسکوپ انجام گردد. در هر دو روش جراحی منیسک (جراحی باز یا جراحی آرتروسکوپی) دو شیوه معمول عبارتاند از:
- خارج کردن نسبی منیسک (منیسکوتومی پارشیال)
- ترمیم منیسک
منابع:
www.gricheh.com
wikipedia
Anatomy book
0 نظر